„Međaj“ posvećen Milenku Misailoviću

Nastavljajući da objavljuje tematske brojeve „Međaja“, časopisa za književnost, umetnost i kulturu,  posvećene istaknutim stvaraocima iz užičkog kraja, Narodna biblioteka Užice, posle Nađe Tešić, Ljubomira Simovića i Gojka Tešića, objavila je dvobroj posvećen književniku, pozorišnom reditelju i teatrologu Milenku Misailoviću povodom stogodišnjice njegovog rođenja.

Ovaj dvobroj koji je priredio Zoran Jeremić, donosi dve Misalovićeve drame – Sreća i lopovi, premijerno izvedenu 1960. godine u Zagrebačkom dramskom kazalištu u režiji Dražena Grinvalda i Mladena Škiljana i dramu Beli đavoli, koja je praizvedbu imala na sceni užičkog Narodnog pozorišta 1983. godine u režiji Bora Grigorovića.

Novi „Međaj“ donosi i pet Misailovićevih eseja pod naslovom Filozofija svakodnevice (O svakodnevici, O bolu, O greškama i omaškama, O sreći i nesreći i O zavisti), kao i razgovor Zorana Jeremića, urednika „Međaja“ sa Milenkom Misailovićem iz 2004. godine. Izdavanje ove publikacije podržalo je Ministarstvo kulture Republike Srbije.

Milenko Misailović, poznat i kao dugogodišnji dramaturg Narodnog pozorišta u Beogradu, rođen je 2. aprila 1923. u Kremnima. Diplomirao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu i Akademiji za pozorišnu umetnost u Beogradu. Dramaturgiju je studirao i na Sorboni. Doktorirao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu (Dijalektičnost Nušićeve komediografije).

Kao dramatičar napisao oko 20 komada koji su objavljeni i igrani u jugoslovenskim teatrima. Izvođene su mu i radio drame. Prvu predstavu (Autobuska stanica Vilijama Indža) u Narodnom pozorištu u Beogradu, režirao je 10. januara 1958. Do kraja stvaralačke delatnosti, režirao je ukupno 62 predstave. Bio je i dramski pisac i pozorišni kritičar Nina. Napisao je veliki broj izuzetno značajnih eseja, studija i teorijsko-estetičkih radova i postao jedan od vodećih teatrologa u tadašnjoj Jugoslaviji; po značaju zapažen i uveden u svetske enciklopedije. Kao posvećeni estetičar teatra dao je veliki doprinos istraživanju izvora Nušićeve komike, i komediografije uopšte, zatim izučavanju tragedije i stvaralačkom otkrivanju dramaturgija.

Posebno objavljene studije: Komediografija Branislava Nušića (1983) Mudrost narodnog humoraI-II (1987), Dramaturgija scenskog prostora (1988), Tragedija vlasti i vladanja (1989), Dramaturgija kostimografije (1990), Dete i pozorišna umetnost (1991), Kreativna dramaturgija – uvod u filozofiju pozorišne umetnosti I-II (2000, Značenjasrpskekomediografije – od Joakima do Nušića (2008), Velikan teatra – Bojan Stupica (2008)…Objavio je romane Gorka ljubav (1995) i Kad zvezde postaju bombe (2003).

Važio je za svestranu pozorišnu ličnost, samosvojnu, jedinstvenu i neponovljivu. Bio je član Udruženja književnika od 1962, od kojeg 2004. dobija povelju za životno delo, takođe i Udruženja dramskih umetnika i ULUPUDS-a; dobitnik je Vukove, Sterijine i nagrade „Joakim Vujić“, kao i  Plakete Narodnog pozorišta u Beogradu. Prvi je dobitnik „Lovorovog venca“ za oblast teatrologije koji je ustanovio Pozorišni muzej Vojvodine, prvi je dobitnik Nagrade „Mali princ“, ustanovljenog na Međunarodnom festivalu pozorišta za decu u Subotici – za doprinos estetici pozorišta za decu. Učestvovao je na međunarodnim simpozijumima i bio član međunarodnih žirija.

Američki biografski institut krajem 1992. godine nagradio je dr Milenka Misailovića diplomom i zvanjem „vodeća ličnost u oblasti pozorišne estetike u svetu“ i odlikovao medaljom „za istaknuta profesionalna ostvarenja i kao ličnost decenije“.

Misailović je preminuo 26. aprila 2015. godine u Nišu.